Adwokat od spraw narkotykowych – Wrocław

Kara za jazdę pod wpływem narkotyków jest taka sama, jak za kierowaniem samochodem pod wpływem alkoholu – ustawodawca oba rodzaje substancji traktuje w tym zakresie jednakowo. Co do zasady jazda pod wpływem narkotyku zagrożona jest grzywną, ograniczeniem wolności albo pozbawieniem wolności do 2 lat.  W przypadku kolejnego skazania kara jest już zwiększona i wynosi od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Do osób kierujących pojazdami pod wpływem narkotyków stosuje się także zaostrzenie odpowiedzialności w przypadku sytuacji spowodowania wypadku.

Nie ma jednej odpowiedzi na to, ile kosztuje adwokat w sprawie o narkotyki. Wszystko zależy do rozmiaru prowadzonego śledztwa, ciężaru postawionych podejrzanemu zarzutów oraz tego, w jakich miejscach będą odbywały się czynności procesowe. Okoliczności prowadzonego postępowania mogą być tak różne, że nie jest możliwa generalna ocena kosztów, jakie wiązać się będą z jego prowadzeniem. Niezbędne są w tym zakresie szczegółowa rozmowa oraz, przynajmniej wstępne, zapoznanie się z aktami sprawy. Dopiero na tej podstawie można oszacować koszt wynagrodzenia adwokata w sprawie o narkotyki.

O tym, ile grozi za handel narkotykami, decydują przepisy oraz okoliczności sprawy. Sprzedaż narkotyku innej osobie jest zagrożona karą od 1 roku do 10 lat więzienia. Jeśli kupującym jest osoba małoletnia, minimalna kara w takiej sytuacji to 3 lata pozbawienia wolności. Gdy przedmiotem transakcji była niewielka ilość narkotyku, sąd może potraktować to jako przypadek mniejszej wagi i orzec grzywnę, ograniczenie wolności lub pozbawienie wolności do 2 lat. Rzeczywista kara grożąca za handel narkotykami uzależniona będzie także od innych kwestii, takich jak skala działalności, liczba sprzedanych porcji narkotyków czy wcześniejsza karalność sprawcy.

Co do zasady, polskie prawo nie przewiduje odpowiedzialności za zażywanie narkotyków. Ponosi ją bowiem ten tylko, kto je posiada, co jednak na ogół się łączy. Pamiętać trzeba również, że nieletni podpowiadają na innych zasadach niż dorośli, a stosowane wobec nich środki represji karnych są łagodniejsze.

Na wstępie wskazać trzeba, że polski ustawodawca literalnie nie przewiduje kary za „zażywanie narkotyków”. Jednakże, branie narkotyków mieści się w samej definicji ich posiadania, a taki czyn już podlega karze.  

Jak bowiem stwierdził to Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z dnia 27 stycznia 2011 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 24/10,  http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/orzeczenia1/i%20kzp%2024-10.pdf: „posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest każde władanie (dysponowanie) takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia”.

Posiadanie środków odurzających jest przestępstwem, uregulowanym w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z nim – osoba, która posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Przypomnieć należy, że posiadanie narkotyków jest karalne bez względu na cel.  Bez znaczenia dla oceny tego czy przestępstwo zostało popełnione jest motywacja czy też nastawienie sprawcy.

Zaznaczyć trzeba, że w polskim systemie prawnym występuje wyraźna różnica prawna pomiędzy zażywaniem a posiadaniem środków odurzających. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy „z samego faktu stwierdzenia w organizmie określonej osoby obecności narkotyków, nie można wywodzić, na zasadzie swoistego automatyzmu, faktu ich posiadania przez tę osobę”.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że osoby nieletnie za zażywanie narkotyków odpowiadają na innych zasadach niż dorośli.

W myśl art. 10 Kodeksu karnego – odpowiedzialność karną ponosi, co do zasady, osoba, która  popełniła czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat.

Co grozi nieletniemu za zażywanie narkotyków?

Zasady odpowiedzialności karnej osób nieletnich określone są w ustawie z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich.

Przewiduje ona stosowanie wobec nieletniego sprawcy przestępstwa posiadania narkotyków odpowiednich środków wychowawczych, leczniczych oraz poprawczych.

Odpowiedzialność za narkotyki w samochodzie ponosi ta osoba, która winna jest ich posiadania. Może to być zarówno właściciel pojazdu, jak i jego pasażer, a nawet osoba, która miała chwilowy dostęp do auta – na przykład krewny.

Na wstępie, zaznaczyć trzeba, że polski ustawodawca nie penalizuje takich czynów, jak „kupowanie czy też zażywanie narkotyków”. Takie czyny nie są karalne wprost. Karze podlega handel nimi oraz ich posiadanie, a więc każde dysponowanie tego rodzaju środkami przez sprawcę, a więc także związane z ich użyciem lub zamiarem użycia.

Podkreślenia wymaga fakt, że posiadanie środków odurzających jest przestępstwem, uregulowanym w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z nim – osoba, która posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do trzech lat.

Musisz wiedzieć, że narkotyki w samochodzie narażają sprawcę na taką odpowiedzialność karną, jaką przepisy prawa wiążą z ich posiadaniem, przy czym przestępstwo tego rodzaju ma charakter umyślny. Oznacza to, że jego sprawca musi chcieć je popełnić, bądź przynajmniej przewidując taki skutek, godzić się na to. Podkreślenia wymaga fakt, że odpowiedzialność karna ma charakter ściśle zindywidualizowany, a więc dotyczyć może tylko i wyłącznie osoby, która faktycznie jest winna popełnienia czynu zabronionego.

Kto odpowiada za narkotyki w samochodzie?

Wszystko zależy od tego, kto – kierowca, czy też pasażer, zostanie wskazany jako osoba dopuszczająca się posiadania środków odurzających, przez czynności postępowania przygotowawczego. Tylko bowiem takiej osobie można postawić zarzuty karne.

Tak więc na pytanie, kto odpowiada za narkotyki w samochodzie? odpowiedzieć można – ten, kto jest winny ich posiadania.

Nawet w przypadku właściciela, czy też osoby, która na przykład prowadziła samochód pod wpływem narkotyków sytuacja nie jest taka jednoznaczna.

Oczywiście właściciel auta będzie podejrzany w pierwszej kolejności, ale przecież może on bardzo łatwo zostać uwolniony od odpowiedzialności karnej, jeżeli postępowanie przygotowawcze wykaże, iż narkotyki pozostawiła w pojeździe osoba trzecia, która była jedynie nim przewożona, czy też nabył on samochód już z narkotykami w środku, nic o tym nie wiedząc.

Z kolei, jeśli chodzi o znajdowanie się kierowcy pod wpływem narkotyków, to fakt taki nie przesądza o możliwości postawienia mu zarzutów ich posiadania. Z samego bowiem faktu stwierdzenia w organizmie określonej osoby obecności narkotyków, nie można wywodzić, na zasadzie swoistego automatyzmu, faktu ich posiadania.

Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania karnego Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a jednocześnie zachodzi obawa, że dokona ona:

• ucieczki,
• ukrycia się,
• zatarcia śladów przestępstwa.

Zatrzymanie na 48 godzin za posiadanie narkotyków może także nastąpić, jeśli można ustalić tożsamości takiej osoby albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego w trybie przyspieszonym. W postępowaniu przyspieszonym mogą być rozpoznawane sprawy, w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio potem.

Jeśli chcesz dowiedzieć się co grozi za zażywanie narkotyków w Polsce, zapraszamy do lektury naszego bloga.  

Na wstępie wskazać trzeba, że przestępstwo narkotykowe jest czynem zabronionym przez prawo karne, związanym z wytwarzaniem, handlem, przemytem i posiadaniem narkotyków.

Musisz wiedzieć, że do przestępstw narkotykowych, stosuje się zasadę wynikającą z przepisów Kodeksu postępowania karnego, zgodnie z którą każda osoba, która dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek złożyć o tym zawiadomienie.

Gdzie zgłosić taki czyn zabroniony?

Należy zwrócić się do właściwych organów, które zajmują się ściganiem przestępstw tego rodzaju. Są to Policja oraz Prokurator. Najlepiej, gdy odpowiednie zawiadomienie zostanie złożone w tej jednostce, na której obszarze działania zostało popełnione przestępstwo. Jeśli jednak nie jest to możliwe lub nie wiesz, która z nich jest właściwa, możesz zwrócić się do najbliższej z nich. W takim wypadku bowiem Twoje zawiadomienie zostanie niezwłocznie przekazane  jednostce odpowiedniej ze względu na miejsce zaistnienia przestępstwa i tam będą wykonywane dalsze czynności w sprawie. Zgłoszenia możesz także dokonać na  ogólnopolski anonimowy telefon dotyczący przestępstw związanych z narkotykami, jak równie któryś z dyżurnych policyjnych telefonów zaufania działających przy komendach powiatowych.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że polskie prawo nie przewiduje odpowiedzialności karnej za samo zażywanie narkotyków, penalizując jednak inne czyny, których przedmiotem czynności sprawczej są narkotyki takie jak np. ich posiadanie, udzielanie, wprowadzanie do obrotu, nakłanianie do ich spożycia, prowadzenie pod wpływem narkotyków.

Jak udowodnić że ktoś bierze narkotyki – Przypisanie sprawcy odpowiedzialności karnej za przestępstwa narkotykowe wymaga udowodnienia jego popełnienia. Na gromadzeniu dowodów obciążających w sprawie skoncentrowane jest postępowanie prowadzone przez organy ścigania. Postępowanie dowodowe stanowi także kluczowy moment postępowania sądowego. Wśród najczęściej przeprowadzanych dowodów w sprawie wskazać należy na: przesłuchiwanie świadków, wysłuchanie sprawcy, dowód z opinii biegłego sądowego, dowód z nagrań monitoringu, zapisów rozmów lub korespondencji, dowód z dokumentów, dowód z oględzin.

Posiadanie narkotyków, także tych na własny użytek jest karalne i co do zasady będzie wiązało się z pociągnięciem sprawcy do odpowiedzialności karnej. Ilość posiadanych substancji oraz ich przeznaczenie będą jednak okolicznościami branymi pod uwagę przy wyrokowaniu w sprawie i wymierzaniu przez sąd kary.

W przypadku kiedy ilość posiadanych na własny użytek narkotyków jest nieznaczna, ustawa daje organom ścigania możliwość umorzenia postępowania i to również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia. Organ ścigania musi jednak nabrać przekonania o tym, że orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.